سعید بن هبةالله بن حسینابوالحسن سعید بن هبةالله بن حسین، از بزرگترین اطبای قرن پنجم هجری است. ۱ - معرفی اجمالیوی در سال ۴۳۶ ق (۱۰۴۵ م) در بغداد دیده به جهان گشود و در همان شهر تا پایان عمر زندگی نمود. ۲ - اساتیداز اساتید او می‌توان به ابو علاء بن تلمیذ، ابوالفضل کتیفات و عبدان کاتب اشاره نمود. روزگار زندگی او مصادف با روزگار سلطنت المقتدی بامر الله (۴۶۷ ق- ۴۷۸ ق) و فرزندش المستظهر (۴۷۸ ق- ۵۱۲) بود که وی در دستگاه این دو خلیفه عباسی، به خدمت مشغول بوده است و مدتی نیز سرپرستی بیمارستان عضدی بغداد به او واگذار شده بود. از محضر اطبای بسیاری بهره بردند که می‌توان به افراد اشاره کرد: ۱. ابوابرکات هبةالله ملکا بغدادی (۴۷۰ ق- ۵۷۰ ق). ۲. یحیی بن عیسی بن جزله (متوفی ۴۹۳ ق) ۳. امین الدوله ابن التلمیذ (۴۶۵ ق- ۵۶۰ ق). ۴. عبدالوهاب نیشابوری: وی نگاشته‌های استادش سعید بن هبة الله را به خراسان برد. ۳ - تالیفاتاو تالیفات بسیاری در طب، منطق و فلسفه به رشته تحریر درآورده است که از آن جمله است: ۱. المغنی فی الطب ۲. الاقناع ۳. التلخیص النظامی ۴. کتاب خلق الانسان ۵. کتاب فی الیرقان ۶. مقالة فی صفات تراکیب الادویه: مؤلف در کتاب مغنی به این اثر اشاره کرده است ۷. جوابات عن مسائل سئل عنها ۸. مقالة فی الحدود و الفرق: رساله‌ای در فلسفه است. ۹. مقالة فی تحدید مبادی الاقاویل الملفوظ بها و تعدیها ۱۰. کتاب الاسباب و العلامات عیون الانباء فی طبقات الاطباء ۴ - وفاتوی سرانجام پس از پنجاه و نه سال زندگی، به سال ۴۹۵ ق (۱۱۰۲ م) در بغداد دیده از جهان فروبست. ۵ - عناوین مرتبطالمغنی فی الطب ۶ - منبعنرم افزار جامع طب، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. |